Rozdział XII

Ze szczęściem cza­sami by­wa tak jak z oku­lara­mi, szu­ka się ich, a one siedzą na nosie. 
____________________________________________
Obudziłam się rano znowu w innym łóżku. Od dwóch tygodni byłam już w trzech mieszkaniach. Jednak
 może zostanę tutaj na dłużej. Już raczej nie ma odwrotu. Papiery do nowej szkoły złożone, a jakoś niespecjalnie chcę wracać do Wrocławia. Za dużo złych wspomnień.
Na dworze było ciepło, więc ubrałam się w krótką spódniczkę i bluzkę.

Weszłam do kuchni i poczułam zapach tostów. 

-Hej - przywitałam się 

-Siema- powiedział Robert 

-Y, mam coś pomóc czy coś? - zapytałam

-Możesz wyjąć kubki z szafki i zaparzyć herbatę. Chyba, że wolisz kawę?

-Nie, może być herbata- powiedziałam

Po chwili siedzieliśmy przy stole i jedliśmy śniadanie. Trochę się krępowałam w jego towarzystwie, bo przecież nadal mi się podobał, a o zgrozo- on o tym wiedział.

-Wiesz ja muszę dzisiaj iść na trening. Jak chcesz możesz ze mną iść

-Mogę się przejść- powiedziałam

Po śniadaniu posprzątałam cały bałagan jaki zrobił Robert, a on spakował się do torby.

-No to co, wychodzimy- powiedział

-Już, tylko założę trampki 

Po dziesięciu minutach byliśmy pod stadionem.

-Jagoda, idź sobie usiąść na trybunach - powiedział

-OK! - poszłam w stronę boiska

Gdy doszłam , na jednym miejscu zobaczyłam jak siedzi Adrian. Niestety zauważył mnie.

-Jagoda? - prawie, że krzyknął

-Tak, to ja -powiedziałam

-Co ty wyprawiasz? Wiesz jak się o ciebie martwiłem? Jak mogłaś mi coś takiego zrobić? - zapytał

-Nie mam ochoty z tobą rozmawiać- powiedziałam

-Gdzie poszłaś? Z kim tu w ogóle przyszłaś? - zapytał

-Jeśli już musisz wiedzieć, to z Robertem

-No to widzę, że romans kwitnie- zakpił

Nie wytrzymałam. Walnęłam go z liścia i to dość mocno, bo aż zawył z bólu. 

-Ty, głupia.. -powiedział

-Co? Mam to gdzieś co o mnie myślisz i zostaw mnie w spokoju -powiedziałam i podeszłam bliżej boiska.

Za chwilę na murawę wyszli chłopaki. Mario z Marco jak zwykle pajacowali. Natomiast Robert wbiegł na boisko i mi pomachał. tak po przyjacielsku, to było bardzo miłe z jego strony.

Zaczęli rozgrzewkę, a kiedy mieli przerwę Kuba i Łukasz do mnie podeszli.

-Przykro nam- powiedzieli

-Ale co? - zdziwiłam się

-No, że twoja ciocia wyjechała- powiedzieli

-Ach, tak. Ale ot nieważne.Mogę Was traktować jak braci, prawda? - zapytałam                                        -Pewnie siostrzyczko - powiedzieli i wzięli mnie na ręce

Zaczęłam krzyczeć, żeby mnie puścili, ale to nie przynosiło zamierzonych skutków.

-Mamy siostrzyczkę- biegali po całym boisku i darli się.

Gdy mnie już postawili na ziemię , przyszli kolejni braciszkowie: Mario i Marco.

-A my też chcemy taką siostrzyczkę- zawołali razem

Takie kochane pajace <3

Robert przyglądał się temu wszystkiemu. Chłopaki podeszli do niego i zapytali z głupkowatym uśmiechem:

-A czy to też jest twoja siostrzyczka? 

-Hahhaha - wybuchnął śmiechem- No pewnie , taka kochana, młodsza siostra

-A tak na poważnie Jagoda u ciebie mieszka? - zapytali

-Tak -odpowiedział

-To nie fair- powiedział Reus

-Będziesz musiał się z tym pogodzić- Robert wystawił mu język

Wyglądało to wszystko komicznie, zachowywali się jak małe dzieci. 

Niestety rozmowę chłopaków przerwał Adrian. Tego się obawiałam:

-No co kuzynie, jak tam układa ci się życie z Jagodą? - parsknął śmiechem

-Adrian, nikt cię tu nie zapraszał- powiedział Robert

-A ona? - zapytał i spojrzał na mnie

-Masz coś do niej? - włączył się do rozmowy Kuba 

-Właśnie- zawtórowali mu Łukasz , Mario i Marco

Adrian już nie był taki odważny jak na początku, dlatego po prostu uciekł. Co za tchórz!

-Patrzcie jaki odważny! - zaśmiał się Lewy

-Masz okropnego kuzyna- powiedział Marco

-Wiem, ale za to kochaną siostrzyczkę - przytulił mnie i zaraz wszyscy się do mnie przytulili. To urocze mieć tyle kochanych "braciszków".

-Chcę Was wszystkich adoptować- powiedziałam

-Nie musisz, nawet tak będziemy cię zawsze kochać- powiedział Mario

Po przerwie chłopaki mieli jeszcze godzinę treningu. Niemiłosiernie się wygłupiali i popisywali. Klopp był i tak bardzo wyrozumiały dzisiaj.

-Ok! Chłopaki, koniec treningu - powiedział

Wszyscy poszli do szatni, a ja poczekałam przy wyjściu. Po chwili dopadł mnie Mario:

-Wiesz robię u siebie dziś imprezę. Może wpadniesz ?

-No nie wiem- powiedziałam 

-Braciszkowi odmówisz? - zrobił słodką minkę

-Nie miałabym serca- powiedziałam

Po chwili dołączył do nas Robert, Marco, Kuba i Łukasz.

-Mówiłem już Jagodzie, że robię dzisiaj o 19 u mnie impreza. Przyjdziecie? - zapytał

-Jeszcze się pytasz ! - powiedzieli

Potem się rozdzieliliśmy. Szłam sama z Robertem.

-Słuchaj, bo ja się już zgodziłam na tę imprezę, ale w sumie nie wiem czy iść... To chyba trochę nie dla mnie... Tam będzie na pewno alkohol, a wiesz nie lubię pijanego towarzystwa- powiedziałam

-Nie martw się, ja dzisiaj nie będę pił- powiedział

-Powtórz, bo nie uwierzę- zaśmiałam się

-Nie będę, w końcu prowadzę, no nie? Nie mogę dopuścić, żeby coś złego ci się stało- powiedział Robert

-Dzięki, trzymam cię za słowo- powiedziałam

Gdy doszliśmy do domu była już 17. Postanowiłam wziąć prysznic, a potem zrobić lekki makijaż. Miałam dylemat czy ubrać się na luzie czy w sukienkę, ale postawiłam na rurki, bluzkę i trampki.

Potem już byłam gotowa- Robert też. 

-Fajnie wyglądasz- powiedział i poszliśmy do jego samochodu

Na miejscu przywitał nas Mario.

-No siema kochani, witaj siostrzyczko

-Hej braciszku- zaśmiałam się

Towarzystwo dopiero się rozkręcało. Byli wszyscy piłkarze z BVB z dziewczynami, no oprócz Mario (wieczny singiel) i Roberta.

Po godzinie już niemal wszyscy byli na fazie, oprócz Roberta, który obiecał mi coś i wypił tylko jedno  małe piwo. Tradycyjnie chłopaki wpadli, aby zagrać w butelkę. Ja oczywiście odgrażałam się, ale w końcu wciągneli mnie do koła.

-To najpierw ja krecę- powiedział Mario

Wypadło na Marco.

-W takim razie masz pocałować Jagodę

-No co ty, to moja siostrzyczka- powiedział

-No tak, no to przytul Kubę- powiedział

Marco zrobił to bez wahania. Obawiałam się dalszej gry. Na szczęście oszczędzili mnie ze wzgledu na to, że jestem ich siostrzyczką. Potem Marco i Mario zasnęli, a innym odechciało się grać.

Koło drugiej Robert mnie zapytał:

-Chcesz już wracać? 

-Możemy- powiedziałam

Wyszliśmy i pojechaliśmy do mieszkania Roberta. Nie miałam siły już na nic, ich imprezy są bardzo męczące. Fajnie, że Robert się nie upił, jak pozostali.

Gdy już leżałam w łóżku, Lewy zapukał do mojego pokoju i powiedział:

-Śpisz?

-Nie , jeszcze nie-powiedziałam

-Jak podobało ci się na imprezie? - zapytał

-Tak sobie, znaczy się spoko towarzystwo, ale spróbujcie panować nad alkoholem

-No przepraszam bardzo, ja bardzo panowałem

-No wiem, ty to co innego- stwierdziłam

-To ja też się już będę kładł. Dobranoc- powiedział i wyszedł

Jakoś mi się tak cieplej na sercu zrobiło. To już cały jeden dzień, kiedy się wszystko układa. Ale czy to możliwe, że ja jestem szczęśliwa?

___________________________________________________________

Jest nowy rozdział, który dodałam tak szybko dzięki Wam, bo komentujecie, a to jest bardzo motywujące. W takim razie prosze o więcej komentarzy i witam nowych czytelników : WildChild09,  agness152a oraz Paulina Aha. DZIĘKUJĘ ZA KOMENATRZE I POZDRAWIAM ;****