Rozdział IX

Cierpi ten, kto kocha, a nie jest kochany...
___________________________________________

Wstałam rano i postanowiłam, że dzisiaj też muszę iść na trening chłopaków. Coś strasznie ciągnie mnie ta piłka…

Poszłam do kuchni i nastawiłam wodę na herbatkę.

-Siema- przywitała się Mila

-Hej, idziesz dzisiaj do pracy? – zapytałam się

-No tak, a co?- zapytała

-A nic, po prostu chciałabym iść dzisiaj na trening chłopaków- powiedziałam

Milena przyjrzała mi się uważnie i powiedziała:

-Mała, nie rób sobie nadziei u Roberta. On może mieć każdą. Nie chcę żebyś była skrzywdzona- powiedziała

To zabolało. Jakby ktoś uderzył mnie ciężkim kamieniem. Powiedziała to moja własna ciocia, no ale w sumie ma trochę racji. Ale czy to tak widać, że jestem w nim po uszy zakochana? Milena ma czujne oko, ale aż tak…

-Ej, Mila , ale skąd wiesz, że idę na trening dla Lewego? – zapytałam się

-Oj , Jaguś – mi oczu nie zamydlisz – powiedziała

-Ehh- westchnęłam

Milena znowu uważnie mi się przyjrzała i powiedziała:

-Jesteś zakochana

-Nie, no co ty- próbowałam się bronić

-Wiesz, że to mało realne?- zapytała

-Wiem – spuściłam głowę

-Słuchaj Jaguś, tu nie chodzi o ciebie, no może w pewnym sensie. Jesteś naprawdę ładna, ale Lewy jest starszy od ciebie o 9 lat. To trochę dużo… - wytłumaczyła

-Ja wiem- powiedziałam i poszłam do siebie na górę.

Miałam dość wszystkiego. Mila ma rację, przecież Lewandowski jest ode mnie starszy i to dużo.  Ja głupia robiłam sobie nadzieję.

Po chwili ktoś zapukał do drzwi. Byłam przekonana, że to Mila:

-Siema- usłyszałam głos, bynajmniej nie mojej cioci

Odwróciłam się i zobaczyłam Adriana.

-Hej – powiedziała krótko

-Chciałem ci coś powiedzieć- zaczął

Popatrzyłam się na niego pytająco, a on usiadł obok mnie i powiedział:

- Bardzo mi się podobasz. Cały czas o tobie myślę

Serce zaczęło mi mocniej bić. Co mam mu powiedzieć? Przecież ja do niego nic nie czuję? No może na początku, ale później zobaczyłam Lewego

-Słuchaj, nie zrozum mnie źle, ale póki co chciałabym być sama

Adrian spojrzał na moje ściany, które były obklejone plakatami Lewandowskiego.

-No tak, rozumiem-mój kuzyn – powiedział i poszedł

Było mi ciężko. Miałam mętlik w głowie. Podobam się chłopakowi, do którego kompletnie nic nie czuję, a z kolei ja zakochałam się w napastniku BVB, który traktuje mnie zapewne jak małą dziewczynkę. To wszystko jest takie skomplikowane.

Jednak mimo to postanowiłam iść na trening chłopaków, nie powiedziałam o tym nic Milenie, a zresztą  ona już wyszła.

Szłam wolnym krokiem w stronę stadionu i słuchałam Rihanny. Kiedy słucham muzyki wszystko wydaje się takie kolorowe.

Doszłam na miejsce, usiadłam na trybunach i czekałam, aż chłopaki wyjdą. Po chwili wszyscy wyszli oprócz Lewandowskiego. Klopp był wyraźnie zdenerwowany:

-Do cholery, gdzie on się plącze ?

-Panie trenerze, może ja po niego pójdę – zaoferował się Piszczu. No tak, każdy sposób jest dobry, aby uniknąć rozgrzewki.

-Nie, nie Łukasz . A może ty ? Jak masz na imię? – trener zwrócił się do mnie

-Jagoda- powiedziałam

-Poszłabyś po tą nieszczęśliwą Lewiznę? – zapytał

-Pewnie- powiedziałam i ruszyłam w stronę szatni

Przy wejściu zamurowało mnie. W szatni był Lewy i Milena- całowali się!

-Lewy, trener cię woła- powiedziałam

Gdy mnie zobaczyli odskoczyli od siebie jak oparzeni.

-Jaguś , to nie tak- próbowała tłumaczyć się Mila

Uciekłam, to dlatego moja jakże „kochana” ciocia obdarzyła mnie rano takim pięknym wykładem, jaki to Lewy jest dla mnie nie odpowiedni. Ona jest niewiele lepsza. W końcu ma już 35 lat, czyli jest starsza od niego o 10 lat! Nienawidzę jej, jak mogła mi coś takiego zrobić? Nie zniosę tego. Myślałam, że tutaj w Niemczech wszystko się ułoży, a tak nie jest !

Wyprowadzam się! Nie wiem, gdzie, mogę spać nawet pod mostem, ale tak, żeby ona mnie nie znalazła. Oszukała mnie, próbowała mnie odwrócić od Roberta, żeby mieć wolną drogę. Nie sądziłam, że będę kiedykolwiek, aż tak źle myśleć o mojej cioci.

Wpadłam do domu, wzięłam torbę i spakowałam kilka ubrań i portfel. Wzięłam kartkę papieru i napisałam:

DZIĘKI TOBIE ODCHODZĘ. NIE SZUKAJ MNIE. POZDRÓW SWOJEGO NOWEGO CHŁOPAKA.

Położyłam kartkę na stole i wyszłam z domu. Szłam przed siebie, nie wiem gdzie, bo nie znam wystarczająco tego miasta. Wyłączyłam telefon, na wszelki wypadek gdyby Milena chciałaby do mnie dzwonić. Powoli się ściemniało… Usiadłam na ławce i zawiesiłam wzrok na jakimś drzewie.

Moje życie kolejny raz straciło sens. Dlaczego jest tak, jak już znajduję ten klucz do bram szczęścia, to wtedy ktoś musi wymienić zamek?

____________________________________________________________________

I jest kolejny rozdział ;)

Jak możecie to skomentujcie- one naprawdę motywują i pomagają w pisaniu dalszych rozdziałów.

Życzę Wam Wesołych Świąt Wielkanocnych! ;* Dziękuję, że jesteście ze mną! :)